27.04.2012 Roztocze dzień 1 - rozgrzewka

Piątek, 27 kwietnia 2012 · dodano: 02.05.2012 | Komentarze 15

W tym roku długi majowy weekend nastał dla nas (czyli dla mnie i Ani), trochę wcześniej niż dla większości społeczeństwa, za to skończył się znacznie wcześniej - z racji możliwości urlopowych mogliśmy sobie pozwolić jedynie na 3 dni wypoczynku, biorąc wolne w piątek 27go i wracając do pracy 30go kwietnia.
Wiedzieliśmy o tym oczywiście znacznie wcześniej, więc zawczasu zaplanowaliśmy sobie wyjazd rowerowy na Roztocze, taki typu "mieszkamy w 1 punkcie i krążymy wokół niego" - nie jest to nasz ulubiony typ wyjazdu, ale jak to mawiają: "lepszy rydz...".
Wyjechaliśmy z domu rano, ok. 6:30 w piątek, po załadowaniu do blaszaka dwóch rowerów i bagaży. Jako że długi weekend jeszcze oficjalnie się nie zaczął, wyjechaliśmy z miasta bez najmniejszego problemu i jadąc sobie niespiesznie (oszczędzaliśmy paliwo;), robiąc w Lublinie zakupy itp. dotarliśmy na kwaterę około 12:00. Tam, po szybkim rozładunku gratów doprowadziłem rowery do stanu używalności i po krótkich konsultacjach z naszym gospodarzem (co by tu można zobaczyć) ruszyliśmy w trasę.


Naszym celem był Józefów, niewielkie miasteczko liczące 3000 mieszkańców - w jego okolicy można odwiedzić kilka turystycznych atrakcji, w tym potężny kamieniołom, i to on był naszym głównym celem.
Do Józefowa dojechaliśmy mało uczęszczanymi asfaltami - okazjonalne tiry na drodze nr 849 okazały się mniej upierdliwe niż jej jakość. Doraźnie łatany asfalt ma już najlepsze lata ewidentnie za sobą, a konieczność ciągłego patrzenia pod przednie koło trochę zmniejszyła nam i przyjemność z jazdy, i średnią. I pomyśleć że bezpośrednio po wyjeździe z kwatery trafiliśmy na drogę lokalną typu "unijna perfekcyjna" - płaską jak stół. Naiwnie myśleliśmy że droga wyższej klasy będzie co najmniej tej jakości :)
Po drodze natknęliśmy się na cmentarz partyzancki w Osuchach - leży na nim około 300 partyzantów Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej, poległych w dniach 25-26 czerwca 1944 roku. Była to największa bitwa partyzancka stoczona na terenie Lubelszczyzny podczas II wojny światowej.



Po dotarciu do Józefowa pokręciliśmy się chwilę po mieście, szukając drogi do kamieniołomu i cykając kilka fotek:
Ratusz


Rynek, czyli moim skromnym zdaniem pieniądze wydane na bezdurno - prawie zero cienia i zieleni, na tej patelni nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie przebywał dłużej niż to konieczne...


Pomnik na rynku


XIX-wieczny kościół parafialny


W końcu dotarliśmy do kamieniołomu - zajmuje on wydrążone wzgórze kilkaset metrów na wschód od miasta. Widoczna na fotkach wieża widokowa była niestety zamknięta - trochę szkoda, widok z niej musi być rewelacyjny.








Po zrobieniu rundki po kamieniołomie ruszyliśmy w drogę powrotną, po drodze zahaczając o jeden z józefowskich zalewów - wygląda na całkiem miłą miejscówkę do plażowania, jeśli ktoś lubi takie zabawy... My stwierdziliśmy że cykamy fotkę i jedziemy dalej :)


Z Józefowa ruszyliśmy na zachód, nawijając kilka kilometrów asfaltem, z dobrym tempem. Na kwaterę zamierzaliśmy wrócić drogą przez las, przekraczając niedaleko kwatery rzekę Tanew, tak więc zgodnie ze wskazaniami GPSa po ok 10 kilometrach jazdy szosą odbiliśmy na polną szutrówkę. Z początku jechało się całkiem spoko, mimo wąskich opon:


Zaorane pola wokół nas wyglądały jak pustynia spalona słońcem, choć przecież upał zaczął się (z naszej perspektywy) dopiero poprzedniego dnia:


W momencie wjazdu do lasu droga zmieniła się w leśny dukt, na oko dość uczęszczany, ale cholerycznie piaszczysty - ten kilkukilometrowy odcinek pokonaliśmy na przemian jadąc i pchając rowery, grzęznące w grubej warstwie piachu. O dobrej średniej na tej wycieczce mogliśmy już zapomnieć :)



W końcu dotarliśmy do mostu na Tanwi. Tam chwilę odpoczęliśmy, bo miejsce było nad wyraz urokliwe, po czym (z pewną ulgą) wjechaliśmy na asfalt, który po około 2 kilometrach doprowadził nas do kwatery.

Tanew


Krzyż przydrożny obok mostu - podczas wyjazdu często widywaliśmy takie właśnie pięknie przybrane krzyże, widać że lokalni mieszkańcy o nie dbają. Miło widzieć, że nie mają własnego otoczenia totalnie w... nosie, tak jak np. na Mazowszu (vide śmieci na poboczach i w lasach - na Roztoczu niczego takiego nie widzieliśmy, przynajmniej nie w skali takiej jak spotyka się w centralnej Polsce).